ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ!!......Πώς Λειτουργεί η Αγορά Ομολόγων.

Μετά από τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα βγήκε και πάλι στις αγορές για να δανειστεί. Τι σημαίνει άραγε αυτό και πόσο ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι θα’ πρεπε να είμαστε;
Η πρακτική δανεισμού μέσω της έκδοσης ομολόγων, αποτελεί συνήθη πρακτική όλων των κυβερνήσεων, οι οποίες απευθύνονται στις αγορές- επενδυτές ώστε με τα δανεικά να καλύψουν τις ταμειακές τους ανάγκες.
Πριν την υπογραφή των μνημονίων και τη λήψη των δανείων και η Ελλάδα λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο. Επειδή τα έξοδα του Δημοσίου ήταν περισσότερα από τα έσοδα, απευθυνόταν στις αγορές για να καλύψει τις ανάγκες που είχε για πληρωμή μισθών, συντάξεων, λειτουργίας των υπηρεσιών κ.α. Στα χρόνια του μνημονίου όμως ο δανεισμός μέσω ομολόγων αντικαταστάθηκε από τα δάνεια που έδωσε στην Ελλάδα η τρόικα, με αποτέλεσμα η χώρα να μην έχει βγει στις αγορές τα τελευταία τέσσερα χρόνια
Τι είναι όμως ένα ομόλογο; Το ομόλογο είναι ένα χρεόγραφο (όπως οι μετοχές) δηλαδή μια απόδειξη ότι ο εκδότης (στην δική μας περίπτωση το ελληνικό κράτος) έχει την υποχρέωση σε καθορισμένη ημερομηνία να καταβάλει στον δανειστή του το ποσό που αγόρασε το ομόλογο.
Εάν το ομόλογο που εκδίδεται έχει και κουπόνι, δηλαδή έχει προκαθορισμένο επιτόκιο, ο εκδότης του ομολόγου κάθε χρόνο είναι υποχρεωμένος να καταβάλει τους τόκους και στη λήξη της διάρκειας του ομολόγου να επιστρέψει στους δανειστές το σύνολο του ποσού που δανείστηκε.
Με λίγα λόγια το ομόλογο είναι ένα δάνειο το οποίο ο εκδότης του αντλεί, όχι από τις τράπεζες όπως κάνουν τα νοικοκυριά, αλλά από τις κεφαλαιαγορές. Ο εκδότης είναι ο οφειλέτης, ο κάτοχος ομολόγων ο δανειστής και το κουπόνι (αν υπάρχει) είναι ο τόκος
Πώς βρίσκονται όμως οι επενδυτές και πως καθορίζεται το ύψος του επιτοκίου;Στις εκδόσεις ομολόγων μία ή περισσότερες τράπεζες αναλαμβάνουν την αναδοχή. Δηλαδή λειτουργούν ως μεσάζοντες μεταξύ του κράτους που εκδίδει το ομόλογο και των επενδυτών που θα το αγοράσουν. Οι ανάδοχοι, προμηθεύονται το ομόλογο από το δημόσιο σε μία τιμή και αναλαμβάνουν να το πουλήσουν σε κάποιον ή σε κάποιους επενδυτές.
Η συνήθης πρακτική είναι οι ανάδοχοι πριν την έκδοση του ομολόγου να έχουν κάνει έρευνα αγοράς εντοπίζοντας πιθανούς αγοραστές. Το δημόσιο επίσημα δεν έχει εικόνα για το ποιος προτίθεται να αγοράσει το ομόλογο, ωστόσο ανεπίσημα ο ανάδοχος ενημερώνει για το ποιοι έχουν εκφράσει ενδιαφέρον.
Αντίστοιχα το ύψος του επιτοκίου καθορίζεται από την αγορά. Ανάλογα δηλαδή με τη ζήτηση των επενδυτών και της πιθανότητες που υπάρχουν το κράτος να μην καταφέρει να αποπληρώσει το ομόλογο στη λήξη του. Για παράδειγμα η Ελλάδα βγήκε για τελευταία φορά στις αγορές τον Απρίλιο του 2010 λίγε ημέρες πριν μπει στο μνημόνιο, με την απειλή της χρεοκοπίας να είναι ορατή, εκδίδοντας δεκαετή ομόλογα με επιτόκιο σχεδόν 6%.
Μια ημέρα πριν την υπογραφή του Μνημονίου, το Μάιο του 2010 το επιτόκιο έφτασε το 12,4%, ενώ μια ημέρα πριν την εφαρμογή του κουρέματος των ελληνικών ομολόγων (PSI) έφτασε το ιστορικό υψηλό του 36,5%.
Το σημαντικότερο ερώτημα όμως αυτή τη στιγμή είναι πόσο συμφέρει την Ελλάδα να βγει στις αγορές και τι έχει να κερδίσει; H Ελλάδα αυτή τη στιγμή βάσει του τελευταίου μνημονίου που έχει υπογράψει δανείζεται μέσω του μηχανισμού στήριξης της Ε.Ε και του ΔΝΤ με επιτόκια από 1,5% έως και 2,2%. Αυτό σημαίνει ότι κάθε δανεισμός πάνω από τα συγκεκριμένα επιτόκια θα επιβαρύνει περαιτέρω το ελληνικό χρέος που αυτή τη στιγμή είναι 321δις ευρώ εκ των οποίων τα 212δις ευρώ αφορούν τα δάνεια από την τρόικα.
Αυτό σημαίνει ότι η χώρα δανειζόμενη απευθείας από τις αγορές επιβαρύνει το χρέος της και αυξάνει τις υποχρεώσεις που έχει για αποπληρωμή δανείων και τοκοχρεολυσίων. Στόχος είναι η “δοκιμαστική” έξοδος να δώσει σήμα μόνιμης επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές, με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να έχει το ρόλο του άτυπου επόπτη-εγγυητή, ώστε το επιτόκιο να κυμαίνεται μεταξύ 4 έως 5%.Και κάπως έτσι η Ελλάδα θα παραμένει πτωχευμένη, με το χρέος της σε μη βιώσιμα επίπεδα, αλλά τους Έλληνες “ευτυχισμένους” που κατάφεραν να ξαναβγούν στις αγορές.

vice.com