πριν μερικά χρόνια μια και δεν είχε διάθεση να βρεθεί ενώπιον του ανακριτή.
Το σύμπαν όλων εκείνων που είχε λαδώσει συνωμότησε ώστε να αποδράσει από την Ελλάδα.
Ζώντας όλα αυτά τα χρόνια σαν κοσμο(από το κοσμοπολίτης)καλόγερος αγωνιούσε για την στιγμή που κάποιος ανυπάκουος ΚΥΠατζής θα του χτυπούσε φιλικά την πλάτη ψιθυρίζοντας το όνομά του.
Από την Ιόλη Πιερίδη
Υπήρχαν βράδια που δεν έκλεινε μάτι στην ιδέα ότι θα ανοίξει η πόρτα και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον Θάνατο όπως οι ηλικιωμένοι Αξιωματικοί των SS τους οποίους εντόπιζαν οι Πράκτορες της Μοσάντ. Δηλαδή ο Θάνατος αυτοπροσώπως.
Η υπάλληλος της ρεσεψιόν του έγνεψε ευγενικά ότι είχε έλθει το ταξί που περίμενε δείχνοντάς του προς το μέρος του ντυμένου στην τρίχα προσωπικού της εισόδου.
Ο φυγάς χαμογέλασε ευγενικά άφησε 10 ευρώ φιλοδώρημα και κατευθύνθηκε προς το ταξί που τον περίμενε.
Χαιρέτησε τον οδηγό και κάθησε στο πίσω κάθισμα. Δεν είχαν διανύσει ούτε 3 χιλιόμετρα όταν στην πλατεία που άρχιζε το πάρκο-μερικά παιδιά έπαιζαν ανέμελα με τα ποδήλατα-ένα VAN της εταιρίας ύδρευσης τούς έκλεισε το δρόμο.
Τρεις γεροδεμένοι μελαχρινοί άνδρες που θα μπορούσαν να υπηρετούν σε μονάδα ειδικών καταστροφών κατέβηκαν με κινήσεις αιλουροειδούς που θα ζήλευε ακόμη και ο Νουρέγιεφ, άνοιξαν την πίσω δεξιά πόρτα και στην κυριολεξία τον άρπαξαν σαν ταχυδρομικό σάκο πριν προλάβει να αντιδράσει. Άλλωστε στην ηλικία του δεν είχε το κουράγιο για αντίσταση.
Τον έβαλαν στο VAN και τον οδήγησαν στο υπόγειο γκαράζ μιας μεταφορικής εταιρίας τα φορτηγά της οποίας ταξιδεύουν σε Ελλάδα, Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια.
Οι ανακριτές τού φυγά δεν έκρυψαν από την αρχή τις προθέσεις τους. Εάν ήθελε να εξακολουθήσει να ζει ελεύθερος έπρεπε να ξεράσει τα ονόματα με λεπτομέρειες και στην συνέχεια θα πήγαιναν όλοι μαζί από το χώρο που διέμενε για να τους παραδώσει και τα ντοκουμέντα που διατηρούσε ακόμη στο Αρχείο του. Άλλωστε αυτά τον κρατούσαν στη ζωή. Ετσι και έγινε. Ο φυγάς τούς “έδωσε” όλους… πηγή
Υπήρχαν βράδια που δεν έκλεινε μάτι στην ιδέα ότι θα ανοίξει η πόρτα και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον Θάνατο όπως οι ηλικιωμένοι Αξιωματικοί των SS τους οποίους εντόπιζαν οι Πράκτορες της Μοσάντ. Δηλαδή ο Θάνατος αυτοπροσώπως.
Η υπάλληλος της ρεσεψιόν του έγνεψε ευγενικά ότι είχε έλθει το ταξί που περίμενε δείχνοντάς του προς το μέρος του ντυμένου στην τρίχα προσωπικού της εισόδου.
Χαιρέτησε τον οδηγό και κάθησε στο πίσω κάθισμα. Δεν είχαν διανύσει ούτε 3 χιλιόμετρα όταν στην πλατεία που άρχιζε το πάρκο-μερικά παιδιά έπαιζαν ανέμελα με τα ποδήλατα-ένα VAN της εταιρίας ύδρευσης τούς έκλεισε το δρόμο.
Τρεις γεροδεμένοι μελαχρινοί άνδρες που θα μπορούσαν να υπηρετούν σε μονάδα ειδικών καταστροφών κατέβηκαν με κινήσεις αιλουροειδούς που θα ζήλευε ακόμη και ο Νουρέγιεφ, άνοιξαν την πίσω δεξιά πόρτα και στην κυριολεξία τον άρπαξαν σαν ταχυδρομικό σάκο πριν προλάβει να αντιδράσει. Άλλωστε στην ηλικία του δεν είχε το κουράγιο για αντίσταση.
Τον έβαλαν στο VAN και τον οδήγησαν στο υπόγειο γκαράζ μιας μεταφορικής εταιρίας τα φορτηγά της οποίας ταξιδεύουν σε Ελλάδα, Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια.
Οι ανακριτές τού φυγά δεν έκρυψαν από την αρχή τις προθέσεις τους. Εάν ήθελε να εξακολουθήσει να ζει ελεύθερος έπρεπε να ξεράσει τα ονόματα με λεπτομέρειες και στην συνέχεια θα πήγαιναν όλοι μαζί από το χώρο που διέμενε για να τους παραδώσει και τα ντοκουμέντα που διατηρούσε ακόμη στο Αρχείο του. Άλλωστε αυτά τον κρατούσαν στη ζωή. Ετσι και έγινε. Ο φυγάς τούς “έδωσε” όλους… πηγή
0 comments:
Πείτε μας την γνώμη σας
Έχετε κάτι να μας'προτείνετε ... !