Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ Tέλος εποχής Μπογδάνου..

Στην περίπτωση του Μπογδάνου δεν ξέρεις εάν θα πρέπει να καταλογίσεις στον ίδιο την αποτυχία της εκπομπής “Προβοκάτσια” ή στο
συνολικότερο χαζοχαρούμενο στυλάκι που αναδύει τόσο το ραδιόφωνο όσο και η τηλεόραση του ΣΚΑΙ. Μιλάμε για τον Μπογδάνο του οποίου η ανέλιξη τα τελευταία δύο χρόνια ήταν εντυπωσιακή.
Αυτό που αγνοούν οι σημερινοί καναλάρχες είναι το γεγονός της ολοκληρωτικής σχεδόν αλλαγής των ποιοτικών χαρακτηριστικών των θεατών. Οι νέοι άνθρωποι και οι πλέον καλλιεργημένοι δεν ενημερώνονται από την τηλεόραση.
Δεν την παρακολουθούν. Οι τηλεθεατές των ελεύθερων καναλιών είναι συνήθως συνταξιούχοι και γυναίκες στην ηλικία της Μενεγάκη. 
Τα ελέυθερα κανάλια έχουν χάσει τους νέους ανθρώπους, γι΄αυτό και οι επιχειρηματίες που έχουν προϊόντα τα οποία απευθύνονται στις ηλικίες 18-35 εγκληματούν εάν τα διαφημίζουν πετώντας λεφτά στα κανάλια.
Ποιος νέος άνθρωπος θα καθίσει να δει τον Παπαδάκη και τους υπόλοιπους πρωινατζήδες ή τους αντίστοιχους της μεσημβρινής ζώνης; Ακόμη και άνεργος να είναι θα επιλέξει να σερφάρει στο διαδίκτυο παρά να ασχοληθεί με τους στημένους καυγάδες παρωχημένων πολιτικών και δημοσιογράφων.
Έχοντας λοιπόν και ο ΣΚΑΙ απωλέσει το νεανικό κοινό είναι απορίας άξιο γιατί δεν σοβαρεύεται ώστε να μην ενοχλεί τους άνδρες πάνω από 50 και τους συνταξιούχους που τον παρακολουθούν; 
Γι΄αυτές τις ηλικίες το στυλάκι του Μπογδάνου ο οποίος το τελευταίο διάστημα έχει μετατρέψει τις εκπομπές του σε τσίρκο αλά Αννίτα Πάνια είναι μάλλον αποκρουστικό. 
Οι εκπομπές του αδικούν και συναδέλφους του όπως ο Γιάννης Πιταράς και ο Νίκος Φιλιππίδης οι οποίοι είναι κοφτοί και μεστοί στο λόγο τους και πολύ σπάνια χαζογελούν. Ακόμη και ένα αμυδρό χαμόγελο από τον δημοσιογράφο θα πρέπει να εμφανίζεται πολύ σπάνια στην οθόνη. 
Στην Ελλάδα έχει παρεξηγηθεί η έννοια της αμεσότητας με τον θεατή και τον ακροατή και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι-παρουσιαστές επιλέγουν να υποδύονται τους χιμπατζήδες με κρύοκωλα αστεία και διαρκείς αναφορές στην προσωπική τους ζωή και στις συνήθειές τους-ποιος χέστηκε;
Το πρόβλημα του ΣΚΑΙ και των υπολοίπων καναλιών είναι η έλλειψη σοβαρότητας αλλά αυτογνωσίας των παρουσιαστών του-φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως εκείνη του Παπαχελά. Ο Παπαχελάς βέβαια έχει την υποδομή και την προσωπικότητα να βγάλει μια ολόκληρη εκπομπή χωρίς ηλίθια χαμόγελα αλλά με την σοβαρότητα, την αμεσότητα και τον αυτοέλεγχο των συναδέλφων του τού BBC.
Τον Παπαχελά θέλεις να τον ακούσεις, τον εμπιστεύεσαι. Για ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν απομείνει να παρακολουθούν τα κανάλια και ειδικά στην συγκυρία που ζούμε η σοβαρότητα είναι ένα ζητούμενο. Άλλωστε τα κανάλια είναι από νωρίς το πρωί τίγκα στους γραφικούς και τους ηλιθίους που ουρλιάζουν. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που μετράει 6 χρόνια χρεοκοπίας.

Μια χώρα γεμάτη Παντελίδηδες στην οθόνη αλλά και στους καναπέδες απέναντι. Λίγη σοβαρότητα, λιγότερα χαμόγελα και τσαχπινιές. Λίγη αυτογνωσία.

Οι πιο ηλικιωμένοι θεατές που απέμειναν στα ελεύθερα κανάλια να παρακολουθούν ενημερωτικές εκπομπές θέλουν σοβαρότητα, καλλιεργημένους, σοβαρούς (κι όχι σοβαροφανείς) παρουσιαστές καθότι και στην τηλεόραση ισχύει το σχετικό με τον κώλο της μαιμούς.
Οσο για τις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας αυτές θέλουν την Μενεγάκη, τον Λιάγκα, την Σκορδά, τον Λαζόπουλο και τον Μένιο Φουρθιώτη.
Αυτές είναι οι δύο κατηγορίες θεατών και ακροατών που απέμειναν στα ελεύθερα κανάλια.Τα πιο δυναμικά κοινά παρακολουθούν OTE TV, Netflix και συνδρομητικά μέσω του διαδικτύου.πηγή