Δεύτερη φορά...τα ίδια;

Του Χάρη Λευθεριώτη

Η περίοδος χάριτος και ανοχής στην επανεκλεγείσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απήλθε. Στα απανωτά σόκ που μας έχει

συνηθίσει προστίθεται η είδηση για την επαναπρόσληψη των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων. Προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκε για την προστασία των αδύναμων κοινωνικών ομάδων και την εύρεση ισοδυνάμων προκειμένου να αντικατασταθούν τα μέτρα που τις θίγουν. 

Βέβαια, κανείς δεν κατάλαβε ότι όταν αναφέρονταν στις <<αδύναμες κοινωνικές ομάδες>>, εννοούσαν τους επίορκους, οι οποίοι απολύθηκαν επι υπουργείας Κ.Μητσοτάκη. 

Αυτοί οι <<δύστυχοι>> προσελήφθησαν παράνομα, κατείχαν πλαστούς τίτλους σπουδών, ενώ μερικοί εξ' αυτών ήταν και παιδεραστές.

Αντί να αρθούν οι παθογένειες που μας έφεραν ως εδώ, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, -ουδείς το αρνήθηκε-, αυτές επανέρχονται στην πιο εκφυλισμένη εκδοχή τους με την σφραγίδα μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ! 

Κανένας υγιώς σκεπτόμενος, αριστερός συμπολίτης μας, που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν νιώθει ευτυχής για αυτήν την εξέλιξη. Πως είναι δυνατόν να έρχεσαι σε ρήξη με το πελατειακό κράτος, όταν επαναπροσλαμβάνεις επίορκους, ανθρώπους δηλαδή που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να βρίσκονται στις θέσεις αυτές;

Ταυτόχρονα, το Υπουργείο Εργασίας εισηγείται νέες μειώσεις στις συντάξεις, ενώ για πρώτη φορά το ελληνικό κράτος δεν εγγυάται την καταβολή κατώτατης σύνταξης. Τα ραβασάκια του ΕΝΦΙΑ, της εισφοράς αλληλεγγύης προετοιμάζονται και αναμένεται να συρρικνώσουν τα εισοδήματα των πολιτών. Νέες φοροεπιδρομές και μειώσεις προβλέπονται και στους 123+1 εφαρμοστικούς νόμους, τους οποίους η Βουλή είναι υποχρεωμένη να ψηφίσει μέχρι το τέλος του έτους.

Επειδή έρχονται δύσκολες μέρες και πολλοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ -όντας παραπλανημένοι- δεν έχουν ενημερωθεί σωστά για το τι μας περιμένει, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες θα έπρεπε να εργάζονται ανελλιπώς για την εύρεση ισοδυνάμων. 

Διότι, όπως μας έδειξε η κυβερνητική εμπειρία του Γ.Παπανδρέου, η στήριξη εύκολα μετατρέπεται σε οργή και αγανάκτηση. Με πράξεις, όπως η επαναπρόσληψη των παρανόμως διορισθέντων, η κυβέρνηση θα απωλέσει την λαϊκή της στήριξη.

 Αξίζει να σημειωθεί ότι το 48% της αποχής, αποτελείται -κατα πλειοψηφία- απο πολίτες πολιτικοποιημένους και συνάμα οργισμένους που ανα πάσα στιγμή μπορούν να στραφούν εναντίον της κυβέρνησης. Η αποχή έχει χαρακτήρα πολιτικής πράξης, συνειδητής απόρριψης του πολιτικού συστήματος, σύμφωνα και με τις αναλύσεις του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Γ.Κοντογιώργη. Αυτήν τη φορά, η μειοψηφία των απεχόντων ήταν η αδιάφορη και πολιτικά απαθής.

Παρακολουθώντας την εισήγηση του πρωθυπουργού  Α.Τσίπρα, κατα την συνεδρίαση του πρώτου Υπουργικού συμβουλίου, είδα έναν πολιτικό πιο ώριμο, πιο αποφασισμένο -αυτήν την φορά- να φέρει σε πέρας το κυβερνητικό έργο, προειδοποιώντας αυστηρά τους υπουργούς του ότι δεν είναι μόνιμοι. Ελπίζω να ασκηθεί πίεση, ώστε ο νόμος αυτός να αποσυρθεί σύντομα. 

Θα ήταν προτιμότερο να μειωθεί ένας φόρος απο το να επανέρχεται η ρίζα του κακού. Σε συνθήκες φτώχειας και ανεργίας, είναι τουλάχιστον προκλητικό να συντηρούνται οι ιερές αγελάδες του δημοσίου. Παρότι δεν ανήκω πολιτικά στον χώρο αυτό, είμαι βέβαιος οτι η επαναπρόσληψη των επίορκων δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία και τις ιδεολογικές αξίες της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Για να μην προσβάλλω τους γνήσιους, πραγματικούς ιδεολόγους της Αριστεράς και όχι τους προσωπολάτρες, θα αναρωτηθώ: Δεύτερη φορά...τα ίδια;