Εκπαιδεύετε και αναπτύσσετε τους δικούς σας ασφαλιστές ή τους ασφαλιστές των ανταγωνιστών σας;

του Κώστα Παπαϊωάννου*
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία πέντε – έξι χρόνια, λόγω της οικονομικής κρίσης, πολλά πράγματα άλλαξαν στην ασφαλιστική αγορά, κάποια μάλιστα με βίαιο και όχι ιδιαίτερα οργανωμένο τρόπο.

Ένα από αυτά τα πράγματα είναι βεβαίως και η εκπαίδευση των διαμεσολαβούντων και ο τρόπος που αυτή αντιμετωπίζεται από τις εταιρίες. Άλλο ένα πολύ σημαντικό πράγμα που άλλαξε, είναι τα μοντέλα λειτουργίας των δικτύων και των εταιριών.

Για να γίνω περισσότερο σαφής, να ξεκαθαρίσω ότι αυτό που παρατηρώ, είναι ότι έχουμε περάσει σε κάποιο μοντέλο λειτουργίας της αγοράς που πλέον απαρτίζεται είτε από εταιρίες που σχεδιάζουν και προωθούν τα προϊόντα τους, χωρίς να διαθέτουν δικό τους δίκτυο ασφαλιστών, είτε από εταιρίες που δεν σχεδιάζουν και διαχειρίζονται προϊόντα, αλλά μόνο τα προωθούν (πράκτορες και μεσίτες). Τέλος υπάρχουν και κάποιες (λίγες) εταιρίες που διαθέτουν και δικά τους δίκτυα και ταυτοχρόνως σχεδιάζουν και διαθέτουν και τα δικά τους προϊόντα.

Αυτός ο τρόπος λειτουργίας, σε συνδυασμό με τις νέες νομικές και νομοθετικές υποχρεώσεις και την εφαρμογή του Solvency II, επηρέασε αρνητικά και την ποιότητα και πληρότητα εκπαίδευσης των διαμεσολαβούντων. Η εκπαίδευση δεν είναι πλέον πλήρης και ολοκληρωμένη. Είναι περισσότερο «συμπτωματική» και αφορά τις πιστοποιήσεις ή τα προϊόντα.

Σε κάθε περίπτωση, δεν αφορά τις σύνθετες ανάγκες της εποχής. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, έχουμε περάσει σε μια εποχή που έχει περισσότερες ανάγκες τεχνοκρατικών γνώσεων (οικονομικών, πωλησιακών, προϊοντικών και συνδυασμού όλων αυτών με τη φιλοσοφία του χρηματοοικονομικού σχεδιασμού).

Τα δίκτυα που προωθούν ασφαλιστικά προϊόντα πρέπει να γίνουν περισσότερο τεχνοκρατικά, αλλά ταυτόχρονα προσανατολισμένα στις «παραδοσιακές»/βασικές αρχές των πωλήσεων. Είναι εύκολο αυτό; Φυσικά και όχι! Μπορούν να το κάνουν όλοι;

Φυσικά και όχι!
Και επειδή έτσι έχουν τα πράγματα, τι προτιμάμε τελικά να κάνουμε;

Μήπως να μην εκπαιδεύουμε πλήρως και συστηματικά τους ασφαλιστές μας;

Μήπως να τους επιτρέπουμε ή και να τους «οδηγούμε» τελικά σε συνεργασίες και με άλλους προμηθευτές προϊόντων;

Ποιες είναι οι επιπτώσεις απ’ αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης τους ζητήματος, στις συνολικές πωλήσεις της εταιρίας και στη στρατηγική ανάπτυξης των πωλήσεών της;

Πόσο πιστοί είναι οι πελάτες σας σε εσάς και τις εταιρίες σας; Πως πάνε οι δείκτες διατηρησιμότητας των συμβολαίων σας;

Οι ασφαλιστές που εκπαιδεύετε τελικά μένουν σε σας και αν μείνουν φέρνουν τα αποτελέσματα που επιθυμείτε;

Μήπως εκπαιδεύετε ασφαλιστές που σας φεύγουν;

Ποιο είναι τελικά για σας το κόστος της εκπαίδευσης; Ή για να το θέσω πιο σωστά:

Ποιο είναι τελικά για σας το κόστος της ελλιπούς και μη ολοκληρωμένης εκπαίδευσης;

*Ποιος είναι ο Κώστας Παπαϊωάννου

Ο κ. Κώστας Παπαϊωάννου είναι εξειδικευμένος εκπαιδευτής ασφαλιστών με 20ετή και πλέον διδακτική εμπειρία. Έχει κάνει σπουδές οικονομικής κατεύθυνσης και κατέχει τίτλους σπουδών στα ασφαλιστικά από το ΕΙΑΣ και το CII.

Εργάζεται στον ευρύτερο ασφαλιστικό και χρηματοοικονομικό χώρο από τη δεκαετία του ΄80 και έχει απασχοληθεί σε διευθυντικές θέσεις εκπαίδευσης, σε μερικές από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρίες και τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελληνική αγορά, καλύπτοντας και τα θέματα εκπαίδευσης του Bancassurance.

Έχει συνεργαστεί με το ΕΙΑΣ και το Ελληνικό Τραπεζικό Ινστιτούτο και συμμετείχε στη συγγραφή των βιβλίων πιστοποίησης διαμεσολαβούντων.

Έχει συνεργαστεί με την KPMG για την πιστοποίηση του EFICERT, και με την ΕΕΔΕ, για αντίστοιχα θέματα.  πηγή