Έγινε ζάμπλουτος χάρη σε... 5 πραξικοπήματα, ένα καταστροφικό τσουνάμι και μια σαρωτική οικονομική κρίση

Μερικοί άνθρωποι είναι σαν είχαν τις τρεις Μοίρες με το μέρος τους όταν γεννήθηκαν. Για κάποιον που πιστεύει σε αυτά τα... μεταφυσικά απτό παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει αυτός ο Αμερικανός μεγαλοεπιχειρηματίας που πριν από 5 δεκαετίες αποφάσισε ότι η νέα του πατρίδα θα ήταν στο εξής η πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης. Σύμφωνα με το Bloomberg, δεν υπάρχει άλλος ξένος επιχειρηματίας που να έχει πετύχει τόσο πολλά στην Ταϊλάνδη, όσο ο Bill Heinecke. Γιος Αμερικανού διπλωμάτη βρέθηκε να σπουδάζει στη Μπανγκόγκ το 1967, παρά την επιμονή του πατέρα του να επιστρέψει στις ΗΠΑ για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια.
Στα 17 του δανείστηκε 1.200 δολάρια και άνοιξε μια επιχείρηση καθαρισμού γραφείων. Μέχρι να λάβει τελικά την ταϊλανδέζικη υπηκοότητα, είχε ήδη δημιουργήσει επιχειρηματικούς δεσμούς με τους διαχειριστές κεφαλαίων της βασιλικής οικογένειας, παίρνοντας με λίζινγκ βασιλικές εκτάσεις και χτίζοντας εκεί ξενοδοχεία.
Ο επικεφαλής των διαχειριστών αυτών, ο Usni Pramoj, θυμάται ότι ο Bill Heinecke του φάνηκε υπερφιλόδοξος, αλλά και τίμιος. Η πρώτη τους συμφωνία υπογράφηκε το 1976.
Αυτή ήταν η αρχή μιας μακράς και ειλικρινούς σχέσης, έγραφε το 2003 ο Heinecke στο περιοδικό Entrepreneur.
Τώρα ο 65χρονος Heinecke απολαμβάνει το πανόραμα της Μπανγκόγκ από τους δυο τελευταίους ορόφους του 45όροφου ξενοδοχείου St Regis που πρωτολειτούργησε το 2011.
Η υπερπολυτελής κατοικία έχει μέσα spa, κελάρι κρασιών, μαρμάρινη σκάλα και αρκετά αντικείμενα μεγάλης αξίας, όπως το κοστούμι που φορούσε ο Γιουλ Μπρίνερ στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ “ο Βασιλιάς κι Εγώ”.



Όπως λέει ο ίδιος, από το προσωπικό του παρατηρητήριο, τις καλές μέρες βλέπει τους χρυσούς βουδιστικούς τρούλους και τους αστραφτερούς γυάλινους πύργους της πόλης που ενθουσιάζουν τουρίστες και επενδυτές. Τις κακές μέρες βλέπει το χάος και το αιματοκύλισμα μεταξύ των υποστηρικτών της αντιπολίτευσης και των δυνάμεων καταστολής που έχουν φέρει ου ολίγες φορές στο χείλος του εμφυλίου τη χώρα.



Όταν επιβλήθηκε απαγόρευση των δημόσιων συναθροίσεων και άρχισαν οι διωγμοί των φιλοδημοκρατικών ακτιβιστών, το πραξικόπημα κατάφερε ισχυρό πλήγμα στον τουρισμό, βασικό πυλώνα της οικονομίας που συρρικνώθηκε 0,6% στο α' τρίμηνο.
Ο Heinecke, αντί να αποθαρρυνθεί, έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα: έβγαλε λεφτά. Παρέδωσε το αμερικανικό του διαβατήριο το 1991 και από τότε κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολυεθνικό ξενοδοχείο, εστιατόρια και μια πραγματική αυτοκρατορία στον τομέα λιανικής, επιχειρήσεις που κατάφεραν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν κατά τη διάρκεια πέντε πραξικοπημάτων, της οικονομικής κρίσης της Ασίας (1997-1998), του πολύνεκρου τσουνάμι το 2004.
Δύο εβδομάδες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη χούντα ο Heinecke δήλωσε “είναι σαν να κάνει επανεκκίνηση το σύστημα” γιατί, όπως λέει, θεωρεί ότι κάθε κρίση στο χρηματιστήριο της Ταϊλάνδης που προκαλείται από πραξικοπηματικές κινήσεις, αποτελεί αγοραστική ευκαιρία.
“Η καλύτερη ώρα να μπει ένας επενδυτής είναι όταν όλοι οι άλλοι φεύγουν. Κι όλα αυτά περί εμφυλίου (στην Ταϊλάνδη) είναι ανοησίες”, σημειώνει.
Εκτός από το ξενοδοχείο St. Regis, ο Heinecke έχει άλλα 108 ξενοδοχεία – μεταξύ τους τέσσερα Four Seasons, δύο Marriotts και 30 πολυτελή ακίνητα που λειτουργούν υπό το brand Anantara.
Διαθέτει επίσης 1.850 επιχειρήσεις φαστ φουντ και καταστήματα λιανικής πώλησης, καθώς και τη μεγαλύτερη αλυσίδα πιτσαρίας στη χώρα, franchise των Burger King, των Dairy Queen, της Esprit, της Gap και της Swensen.
Όλα αυτά τελούν υπό την ομπρέλα της εισηγμένης εταιρείας του Heinecke (κατέχει το 33) στο χρηματιστήριο της Μπανγκόγκ Minor International. Πέρυσι η αγοραία αξία της ξεπέρασε τα 3 δισ. δολάρια, κάνοντας τον Heinecke δισεκατομμυριούχο, χωρίς να υπολογίζονται δραστηριότητες όπως η εταιρεία MJets, που είναι η Νο1 εταιρεία μίσθωσης ιδιωτικών τζετ στην Ταϊλάνδη.



Κατά την οικονομική κρίση του 1998, ο Heinecke είχε σχεδόν φαλιρίσει. Όπως θυμάται το 1996 η περιουσία του ανερχόταν σε 100 εκατ. δολάρια, ενώ μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η αξία αυτή είχε μηδενιστεί. Λέει ότι επιβίωσε γιατί κατάφερε να αντιδράσει γρηγορότερα από τους υπόλοιπους.



Ο φανατικός οπαδός των αγώνων ταχύτητας πούλησε όλα τα περιουσιακά του στοιχεία στο εξωτερικό, ακόμα και μια Κορβέτ και μια Τζάγκουαρ Ε που είχε στη κατοχή του κι έκανε επαναπατρισμό κεφαλαίων ώστε να δώσει “καύσιμα” στις επιχειρήσεις του. Μέχρι τα τέλη του 1998 ήταν πίσω στην επιχειρηματική αρένα.
Τι λέει μετά από τόσες περιπέτειες στην ασιατική χώρα ο ψηλός, γενειοφόρος επιχειρηματίας που έριξε μαύρη πέτρα στην πατρίδα του 50 χρόνια πριν; Ότι το γεγονός πως η Ταϊλάνδη τον υποδέχτηκε τόσο θερμά από την αρχή, ήταν σαν καλός οιωνός για τη μετέπειτα πορεία του. Ακόμα και σήμερα πάντως ξέρει μόλις 100 λέξεις στα ταϊλανδικά, ωστόσο διατηρεί το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο – κάτι πολύ αντίθετο με τους ήρεμους Ταϊλανδούς. “Δεν έχω όμως μνησικακία. Και σε αυτό τους μοιάζω. Γι' αυτό είμαι βέβαιος ότι η κρίση εδώ θα περάσει και θα υπάρξει γρήγορη ανάκαμψη. Οι σημερινοί εχθροί είναι οι αυριανοί φίλοι”. πηγη