Επιβεβαιώνοντας το defencenet.gr που είχε αποκαλύψει αυτόν τον σχεδιασμό, όταν η Γερμανία ανάγκασε την Κύπρο να "εξαφανίσει" μέρος των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες.
Η πρόταση των τεχνοκρατών του ΔΝΤ, ήταν καλά "κρυμμένη" στην ίδια έκθεση του διεθνούς οργανισμού που προέβλεπε δημοσιονομικό κενό 6,5 δισ. για τη χώρα μας. Τι προέβλεπε; Να επιβληθεί εφάπαξ φόρος κεφαλαίου 10% στους ιδιώτες, ώστε να επανέλθουν τα κράτη στα επίπδα χρέους του 2007, πριν ξεσπάσει δηλαδή η οικονομική κρίση.
Στο κεφάλαιο με τον τίτλο «πήραμε μαθήματα από την κρίση;» , στη σελίδα 49 της εκθέσεως, οι συντάκτες της θέτουν θέμα «εισφοράς κεφαλαίου». Σύμφωνα με αυτούς, η απότομη επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών σε πολλές χώρες έχει γίνει αιτία να αναβιώσει το ενδιαφέρον για έναν εφάπαξ φόρου επί του ιδιωτικού πλούτου, σαν ένα έκτακτο μέτρο για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους .
Σύμφωνα με τους αναλυτές, επιφανείς οικονομολόγοι (Pigou , Ricardo , Schumpeter και - μέχρι που άλλαξε άποψη- ο Keynes) έχουν επιχειρηματολογήσει γιατί θα ήταν χρήσιμο και δίκαιο να συμβεί κάτι τέτοιο, σαν μέτρο «μιας χρήσης» που ίσως είναι καλύτερο από τη στάση πληρωμών. Είναι ένα κόστος που αναλαμβάνουν όλοι οι κεφαλαιούχοι και όχι μόνον οι ομολογιούχοι και υπάρχει διεθνής εμπειρία καθώς, όπως αναφέρουν, τέτοιες εισφορές υιοθετήθηκαν ευρέως στην Ευρώπη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και στη Γερμανία και την Ιαπωνία μετά το τέλος ου Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Υπολογίζουν μάλιστα πως ο φορολογικός συντελεστής που απαιτείται για να μειωθεί το δημόσιο χρέος στα προ κρίσης επίπεδα, δεν θα ξεπερνά περίπου το 10%. Λαμβάνουν ως βάση ένα δείγμα από τις 15 χώρες της ευρωζώνης και εκτιμούν ότι έτσι το χρέος θα μειωθεί στα επίπεδα πριν το τέλος του 2007, αν επιβληθεί σε νοικοκυριά που διαθέτουν «καθαρό περίσσευμα πλούτου» («households with positive net wealth»).
Eναλλακτικά πάντως συζητείται η λύση του αναγκαστικού δανεισμού, Κάτι σαν "κούρεμα" με αντάλλαγμα ομόλογα του δημοσίου.Αυτό ακούγεται έντονα ότι μπορεί να είναι και το αντάλλαγμα για διαγραφή μέρους του εξωτερικού χρέους. Να μετατραπεί σε εσωτερικό χρέος.Προβλέπεται από τη νομοθεσία για εξαιρετικές περιπτώσεις και δεν υπόκειται στον προστατευτικό περιορισμό εγγύησης των καταθέσεων μέχρι των 100.000 ευρώ.
Πρακτικά το δημόσιο παίρνει όσα του λείπουν από τις τραπεζικές καταθέσεις και σε αντάλλαγμα δίνει ομόλογα. Αυτό καλείται "αναγκαστικος δανεισμός".
Έτσι για άλλη μια φορά ο απλός κόσμος θα πληρώσει, τις αδηφάγες τράπεζες, και τα πλούσια μπόνους των στελεχών τους. Η δήμευση ενός ποσοστού καταθέσεων σε έναν μεγαλοκαιφαλαιούχο, δεν έχει τον ίδο αντίκτυπο, που θα έχει σε κάποιον βιοπαλαιστή, που θα δει τις οικονομίες μια ζωής, που μάζεψε για "ώρα ανάγκης", να εξανεμίζονται, χαρακτηρίζοντάς τον υπεύθυνο για τις τραπεζικές "τρύπες", ενώ δεν είχε κανένα λόγο στις αποφάσεις των διοικήσεων.
Στα κέρδη τα τραπεζικά στελέχη "τρώγανε" μόνα τους, στις ζημιές αντίθετα άλλοι θα πληρώσουν για αυτούς. Όπως είχε πει ο Πατροκοσμάς "οι πλούσιοι θα γίνουν φτωχοί, και οι φτωχοί θα πεθάνουν".
Με λιγότερα εκατομμύρια μπορείς να ζήσεις, άνετα, και επί του πρακτέου δεν θα αλλάξει τίποτα στην διαβίωσή σου, με 200-300 ευρώ το μήνα όμως...κάθε μέρα θα είναι αγώνας για επιβίωση.
0 comments:
Πείτε μας την γνώμη σας
Έχετε κάτι να μας'προτείνετε ... !