Αθλητικογράφος σχεδίασε την αυτοκτονία του τη διέδωσε στο internet

O Martin Manley ξύπνησε νωρίς την ημέρα των 60ων γενεθλίων του ή μάλλον δεν κατάφερε να κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ.
Στις πέντε το πρωί πήγε στο πάρκινγκ ενός αστυνομικού τμήματος της πόλης του Κάνσας, περπάτησε και κάθισε κάτω από ένα δένδρο.
Πήρε το κινητό του τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό της αστυνομίας. «Θέλω να αναφέρω μια αυτοκτονία στο νότιο άκρο του πάρκινγκ του Overland Park Police Station στην 123η και Metcalf.»
Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, έβγαλε το όπλο του, σημάδεψε στο κεφάλι του και αυτοκτόνησε.Ο Manley ήταν αθλητικογράφος και εργαζόταν στην Kansas City Star. Ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε τα στατιστικά και στη ζωή του δεν ήθελε να αφήνει αναπάντητα ερωτήματα, κάτι που έκανε και για την αυτοκτονία του.
Φρόντισε λοιπόν να δημιουργήσει μια ιστοσελίδα την οποία ετοίμαζε για ένα χρόνο και στην οποία εξηγούσε τα πάντα.Ο Manley είχε υπολογίσει ότι κάθε μέρα περίπου 150 συμπολίτες του αυτοκτονούν. Η δική του ωστόσο περίπτωση ήταν διαφορετική. Επί ένα χρόνο ετοίμαζε μυστικά μία ιστοσελίδα στην οποία εξηγούσε τα πάντα και είχε ρυθμίσει να «ανέβει» την ημέρα που εκείνος έβαλε τέλος στη ζωή του.

«Όταν πεθάνει κανείς, τον θυμούνται με λίγες γραμμές στον επικήδειο που δημοσιεύεται την επόμενη ημέρα, όταν πλέον είσαι πολύ μεγάλος για να ενδιαφέρει κάποιον το ότι πέθανες. Η μπορεί να σε θυμούνται για χρόνια με μια ιστοσελίδα σαν αυτή. Αυτή ήταν η επιλογή μου», είχε γράψει στην ιστοσελίδα του, που χωρίζεται σε 34 κατηγορίες. Σε αυτές έχει καταγράψει κάθε σκέψη του για την αυτοκτονία, αλλά και τη ζωή του.

Μια αισιόδοξη ιστοσελίδα

H ιστοσελίδα του αθλητικογράφου είχε μια νότα αισιοδοξίας. Σε αυτή δήλωνε ξεκάθαρα πως δεν ήθελε να πεθάνει.
Ο Manley μπορεί να ήταν 60 ετών και να μην άνηκε στη γενιά της ψηφιακής εποχής ωστόσο ήταν προσαρμοσμένος σε αυτήν. Λάτρευε να περνά ώρες μόνος του γράφοντας στον υπολογιστή του.
«Έχω επικοινωνήσει με εκατοντάδες αναγνώστες όλα αυτά τα χρόνια και έχω κάνει πολλούς φίλους στο διαδίκτυο.»
Μέσω της ιστοσελίδας του μάθαμε ότι δεν είχε οικονομικά προβλήματα. Ισχυριζόταν ότι ήταν καλά στην υγεία του. Μάλιστα είχε επενδύσεις σε χρυσό αξίας 200.000.
Δεν είχε κατάθλιψη, ήταν ένας άνθρωπος που διασκέδαζε με τα χόμπι του και δεν ένιωθε μοναξιά. Απλά αποφάσισε πως τα 60 χρόνια ήταν αρκετά για να ζήσει, καθώς η παραγωγική του ηλικία ήταν παρελθόν, ενώ φοβόταν την αδυναμία των γηρατειών.
«Δεν ήθελα να πεθάνω. Αν μπορούσα με ένα μαγικό ραβδί να εξασφαλίσω ότι θα ζήσω ως τα 200 μου, θα το έκανα. Δυστυχώς δεν έχω αυτή την επιλογή. Αφού λοιπόν ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, το ερώτημα ήταν ένα: Θέλω να ζήσω όσο περισσότερο μπορώ ή να διαλέξω το χρόνο και τον τρόπο του θανάτου μου; Αυτή ήταν η επιλογή μου», εξήγησε ο αυτόχειρας.arouraios