Σοκ στο Βατικανό: Παραιτήθηκε το «ροτβάιλερ του Θεού»

Ο πάπας Βενέδικτος 16ος, κατά κόσμο Γιόζεφ Ράτζινγκερ, ανακοίνωσε στους συνεργάτες του και το 1,2 δισ. των Καθολικών που υπάρχουν στον πλανήτη ότι αποφάσισε να εγκαταλείψει τον θώκο του, επικαλούμενος έλλειμμα αντοχής και φυσικής δύναμης για να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του: Η βόμβα που έσκασε στο Βατικανό προκάλεσε ισχυρές δονήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο.
«Στον σημερινό κόσμο, ο οποίος υφίσταται τόσο ραγδαίες αλλαγές, ενώ κλονίζεται από ερωτήματα που έχουν βαθύτατη σχέση με τον κόσμο της πίστης (...) απαιτείται δύναμη τόσο στο μυαλό όσο και στο σώμα. Μια δύναμη η οποία, στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, μειώθηκε σε εμένα, σε βαθμό που με ανάγκασε να αναγνωρίσω την αδυναμία μου να ανταποκριθώ στο καθήκον και τη θέση που μου έχει ανατεθεί». Αυτά ανέφερε, ανάμεσα στα άλλα, ο ποντίφικας στη σύντομη δήλωσή του, με την οποία ανήγγειλε ότι η σελίδα που άνοιξε με την ορκωμοσία του, στις 24 Απριλίου 2005, θα κλείσει με την παραίτησή του, στις 28 Φεβρουαρίου.

Πρόκειται, αναμφίβολα, για μια καθ' όλα ασυνήθιστη ενέργεια, η προϊστορία της οποίας πρέπει να αναζητηθεί στον Μεσαίωνα και πιο συγκεκριμένα το 1415, όταν ο Γρηγόριος 12ος αναγκάστηκε να παραιτηθεί ύστερα από έντονη εσωτερική διαμάχη, προκειμένου να κρατήσει ενωμένη την Καθολική Εκκλησία. Ή και ακόμη παλιότερα -για την ακρίβεια το 1294, καθώς ο Κοελεστίνος 5ος ήταν ο προηγούμενος πάπας ο οποίος είχε παραιτηθεί εθελουσίως, χωρίς να δεχθεί πιέσεις.

Βεβαίως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αμφισβητούν ήδη τους λόγους τους οποίους επικαλέστηκε ο Βενέδικτος -«ο πιο σημαντικός γιος που απέκτησε ποτέ η Βαυαρία», όπως είπε ο ηγέτης των Χριστιανοκοινωνιστών Εντμουντ Στόιμπερ- και αναζητούν τις αιτίες που τον οδήγησαν στην παραίτησή του στα σκάνδαλα με τα οποία συνδέθηκε η οκταετής θητεία του: αφενός τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις για παιδεραστία από καθολικούς καρδιναλίους και επισκόπους σχεδόν σε κάθε γωνιά της γης και αφετέρου την άμεση εμπλοκή του προσωπικού του οικονόμου σε ένα δίκτυο διαρροής εμπιστευτικών και απόρρητων πληροφοριών από το Βατικανό προς τον έξω κόσμο και τα ΜΜΕ.

Σε κάθε περίπτωση, το «ροτβάιλερ του θεού» -όπως ήταν το προσωνύμιό του πριν φορέσει την παπική τιάρα- θα αφήσει το στίγμα του στην πορεία της Καθολικής Εκκλησίας. Αγαπητός από τον συντηρητικό και αδιάλλακτο πυρήνα της και ανεπιθύμητος από τους μεταρρυθμιστές, μεθοδικός, εργατικός και χαμηλών τόνων, ο πρώτος Γερμανός πάπας ύστερα από μισό σχεδόν αιώνα κατάφερε να διατηρήσει την τάξη στα του οίκου του Βατικανού, να επιβεβαιώσει τις παραδοσιακές αρχές αλλά και να επιφέρει με μέτρο κάποιες αλλαγές, με τρόπο μάλιστα που δεν προκάλεσε ιδιαιτέρως επικίνδυνες αναταράξεις.

Ο διάδοχός του καλείται να πετύχει τα ίδια ή και περισσότερα, σε μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη, για δισεκατομμύρια ανθρώπους, καθώς αξίες και δόγματα θα δοκιμαστούν σκληρά.

πηγη