Το 1989 δημιούργησε την εταιρεία Coco - Mat, η οποία σήμερα έχει παρουσία σε δεκάδες χώρες του κόσμου και έχει συνδεθεί με τον ποιοτικό και ξεκούραστο ύπνο. Η ιστορία επιτυχίας του Παύλου Ευμορφίδη βασίστηκε και στους αρχαίους Ελληνες, αφού μελέτησε τις ευεργετικές συνήθειες ύπνου (σε στρώματα από φύκια) ανδρών που μακροημέρευσαν, όπως ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας.
Ο πατέρας Του ήταν εργάτης επί 25 ολόκληρα χρόνια στη Γερμανία. Εκείνος του έμαθε πως ελεύθερος είναι εκείνος που δεν έχει τίποτε. «Δεν αστειεύομαι. Μπορεί να είμαι με ένα παντελόνι ένα μήνα και να μην αισθανθώ πως μου λείπει κάτι. Πως πρέπει να φορέσω κάτι άλλο για να δείξω πιο όμορφος, πιο ευτυχισμένος. Η Μύριαμ, η Ολλανδέζα γυναίκα μου, μου αγοράζει ρούχα. Εχω συνήθειες που οι άλλοι στην οικογένεια με πειράζουν που τις διατηρώ. Ας πούμε, έπειτα από γεύμα, δεν αντέχω τη θέα τραπεζιού με πιάτα μισο-άδεια. Θεωρώ προσβολή να πετάξω στα σκουπίδια φαγητό».
Ο Παύλος Ευμορφίδης είναι όσα αναφέρει παραπάνω, αλλά είναι επίσης, και ιδρυτής της Coco - Mat, η οποία παράγει οικολογικής κατασκευής και λογικής στρώματα, λευκά είδη, έπιπλα για σπίτια και ξενοδοχεία. Στην πρόκληση να επιστρέψει στις μέρες που σκέφτονταν το «πώς» θα κάνει την εταιρεία του απαραίτητη στους ανθρώπους, μας «μεταφέρει» στην κλασική Ελλάδα: «Σκεφτόμουν πως ο Σωκράτης έφυγε από τη ζωή στα 71 του. Ο Πλάτωνας στα 80. Ο Πυθαγόρας στα 75. Μιλάμε για ηλικίες δυσανάλογες με το προσδόκιμο ζωής της εποχής εκείνης.
Πριν φτιάξω την εταιρεία, επέστρεψα στις ζωές εκείνων των Ελλήνων. Θέλησα να μάθω περισσότερα για την καθημερινότητά που απολάμβαναν. Τι έτρωγαν; Γιατί επέλεγαν να κοιμούνται πάνω σε φύκια; Ετσι, η Coco - Mat φτιάχνει κρεβάτια χωρίς μέταλλα. Για τα στρώματά μας χρησιμοποιούμε φύκια και φυσικά αρωματισμένο βαμβάκι. Η φιλοσοφία των προϊόντων της είναι κοντά στις συνήθειες ζωής εκείνων των Ελλήνων».
Ο Παύλος Ευµορφίδης πέρα από ιδρυτής ενός από τα µεγαλύτερα ελληνικά success stories, τηςCocomat, είναι ένας σύγχρονος Σπαρτιάτης.
Η ιστορία της εταιρίας του λίγο πολύ γνωστή. Ξεκίνησε από το µηδέν και κατέκτησε τον κόσµο. «Δε θεωρώ ότι έκανα τίποτα σπουδαίο. Τα φύκια που άπλωνα για να αράζω στην παραλία στη Μάνη τα έβαλα σε στρώµα. Τι πιο απλό;» είπε στην παρουσίαση που έκανε στα πλαίσια της καµπάνιας Greeks can*. Τι πιο δύσκολο από τον να βρεις έναν άνθρωπο να σκέφτεται απλά, σκέφτηκα. Και του ζήτησα συνέντευξη.
Συνέντευξη στον Βαγγέλη Δαβιτίδη
Κινείστε αποκλειστικά µε ποδήλατο. Τώρα που έγινε τάση και στην Ελλάδα χαίρεστε;
Ελπίζω να µην παραµείνει τάση αλλά να γίνει αναγκαιότητα. Έπρεπε να φτάσει η βενζίνη 2€ για να ανακαλύψουµε το ποδήλατο; Φαντάσου την Ελλάδα µε διπλάσια λεφτά. Υποψιάζεσαι ότι θα ήταν καλύτερη; Θα είχε καταστραφεί. Δε θα µπορούσες να µετακινηθείς στους δρόµους από τις αµαξάρες, θα έκοβαν τα δέντρα για να κάνουν µεζονέτες κλπ. Το καλύτερο πράγµα που έχει συµβεί στην Ελλάδα, όσο και να ακούγεται µάγκικο, είναι που µε την κρίση φεύγει ο κόσµος από την Αθήνα.
Πιστεύετε ότι τώρα που γυρίζει κάποιος κόσµος στην επαρχία µπορεί να έρθει λύση από εκεί;
Δεν υπάρχει περίπτωση να µην βρεθεί λύση. Να αδειάσει η Αθήνα, να φύγει ο κόσµος, να µιλήσει µε τα πουλιά, µε τα δέντρα, µε τη φύση. Να µιλήσει όµως! Δεν µιλάει κανείς, ακούµε µόνο τις τηλεοράσεις. Θα γίνει κυβέρνηση, δεν θα γίνει; Όλοι κουβεντιάζουν για την ίδια µαλακία από το πρωί µέχρι το βράδυ. Στην Αθήνα πεντέµισι εκατοµµύρια κόσµου κινούνται όλοι µηχανικά. Ψάχνουν να βρουν λύσεις στο τσιµέντο. Δε θα τις βρουν, δεν υπάρχει λύση στο τσιµέντο γιατί δεν υπάρχει χαρά. Και δεν υπάρχει κανένα πρόγραµµα. Εγώ θέλω να βγει ένας από αυτούς που θέλουν να γίνουν πρωθυπουργοί αύριο και να πει «δεν έχω πλάνο, γιατί όλα τα πλάνα είναι τα ίδια και όλοι λένε τις ίδιες ακριβώς µαλακίες. Εγώ θέλω έναν να πει θα ΑΔΕΙΑΣΩ την Αθήνα. Δεν θέλω να µου πει τίποτα άλλο παρά έναν τρόπο να διώχνω ανθρώπους από την Αθήνα. Να πηγαίνουν επαρχία και να υπάρχει δουλειά εκεί. Και έφτιαξε η Ελλάδα από µόνη της. Το περιβάλλον εδώ στην Αθήνα είναι εντελώς δοµηµένο µέσα σε τοίχους και κλισέ που δεν αφήνει την φαντασία σου να πάει πουθενά. Εγώ λέω στον κόσµο: «πηγαίνετε σε ένα δάσος , χάστε το χρόνο σας ρε! Γιατί, στην Αθήνα δε χάνετε την ώρα σας»;Τι διαφορές βλέπετε τώρα µε την κρίση κάθε φορά που έρχεστε στην Ελλάδα;
Ο Έλληνας δεν είναι ο Έλληνας ο παλιός. Οι Αθηναίοι δεν µοιάζουν µε εκείνους τους παλιούς τους Αθηναίους. Είναι άνθρωποι χωρίς έµπνευση. Τι να εµπνευστεί ένας άνθρωπος που πήρε µια BMW, γυρίζει γύρω γύρω και προσπαθεί να βγάλει µια γκόµενα; Πώς µπορεί το µυαλό του να πάει λίγο παραπέρα από αυτό που του έδωσε το αµάξι, το χρώµα το γυαλισµένο που τον κάνει µάγκα και πιο ψηλό; Πάµε καλά στην Ελλάδα; Έχουµε ήλιο 300 µέρες το χρόνο. Επιτρέπεται κρίση στην Ελλάδα; Φως, νερά άφθονα παντού, πρασινάδα, πώς έχουµε κρίση δηλαδή; Στο ότι δεν µπορώ να πάρω αυτοκίνητο, στο ότι δεν µπορώ να φτιάξω δεύτερο σπίτι;
Το πρόβληµα µε την κρίση είναι ότι κοντά στα ξερά καίγονται πάντα και τα χλωρά.
Οι ηλικιωµένοι άνθρωποι είναι εκείνοι που πραγµατικά λυπάµαι γιατί δεν µπορούν να αντιδράσουν. Αλλά είναι αρκετά φιλοσοφηµένοι και θα βρουν λύσεις. Είµαι σίγουρος. Είναι η µόνη µερίδα του λαού που έχει ανάγκη. Αλλά οι νέοι; Συνάντησα τις προάλλες στο Άµστερνταµ έναν 32χρονο Έλληνα. Έκλαιγε ενώ ήταν γεωπόνος από τη Λακωνία. Του λέω: «Και γιατί κλαίγεσαι, παλικάρι 1,90 µέχρι εκεί πάνω και δεν πας στην Λακωνία να καλλιεργήσεις;» Μου λέει: «Δεν έχω καλλιεργήσει ντοµάτα ποτέ.» Μου φαίνεται τα πανεπιστήµια αποκοιµίζουν τον κόσµο. «Ο καθηγητής είπε ότι είµαι οκ, τέλειωσα το πανεπιστήµιο άρα εγώ πέτυχα τώρα.» σκέφτεται αυτός. Και οι γονείς του νοµίζουν ότι έµαθε τα πάντα επειδή µπήκε στο Πανεπιστήµιο, ενώ η κοινωνία χρειάζεται άλλα πράγµατα. Τον είδα και τον λυπήθηκα. Αυτόν περιµένει η Λακωνία, αυτόν τον τύπο. Όλοι µας είµαστε στο σαλόνι, στην κουζίνα κανένας. Αυτός που σπούδασε γεωπονική ρε π…… µου δεν θα πάει στην Λακωνία ενώ έχει και χωράφια. Αλλά δεν είχε ποτέ καµία επαφή. Δεν πήγε στην Ελλάδα, ήρθε στην Ολλανδία να βρει λύση….
Μήπως είναι κυρίως κρίση αξιών;
Συνηθειών. Βάζεις έναν Έλληνα δίπλα σε ένα Γερµανό. Δεν καταλαβαίνεις διαφορά. Οι πιο πολλοί είναι χοντροί, πώς έγινε ο Έλληνας έτσι; Κοίτα φωτογραφίες από τους Έλληνες τριάντα χρόνια πριν και σύγκρινε. Δείξ’ τις στα παιδιά στα δηµοτικά και ρώτα, τι θέλετε εκείνο ή το τώρα; Δηλαδή τώρα ο Πάγκαλος, δεν είµαι ρατσιστής, αλλά πώς µπορεί να µου µιλάει για λιτότητα αφού δεν µπορεί να κουµαντάρει το στόµα του; Μορφωµένος, δεν ξέρω τι είναι, δεν µε ενδιαφέρει. Εγώ όµως δεν µπορώ να φανταστώ ότι µιλάει για λιτότητα αφού ο ίδιος σκάει στο φαί. Θα µου πεις το φαί σε µάρανε; Το φαί είναι µια ένδειξη σηµαντική ότι µπορείς να κοντρολάρεις τον εαυτό σου.
Πώς να προφέρει την λέξη λιτότητα αυτός; Βάλε το Βενιζέλο µόνο του στην Νέα Υόρκη, δεν µπορεί να πάρει ούτε το µετρό. Άµα µου πεις ποιος άνθρωπος είναι ικανός θα σου πω εκείνος που τον γδύνεις, τον πετάς στην Ταϊλάνδη και του λες ζήσε! Τώρα που σου µιλάω σκέφτοµαι την ποδηλατιά µου που θα πάω στα Κιούρκα µόλις τελειώσουµε. Αυτή η ποδηλατιά αξίζει εκατοµµύρια. Θα ιδρώσω πηγαίνοντας και όταν φτάσω θα µιλήσω µε τα ανίψια µου, θα κάνω το µπανάκι µου και θα κοιµηθώ.
Μένετε στο εξωτερικό και συναναστρέφεστε µε αρκετό κόσµο. Τι στερεότυπα έχουν για µας;
Εντάξει, η µάζα στην Ευρώπη πιστεύει ότι είµαστε κλέφτες, τεµπέληδες κλπ. Βέβαια υπάρχουν και µορφωµένοι άνθρωποι που δεν βλέπουν τηλεόραση. Σε εκείνους εξηγώ ότι η κρίση είναι διττή. Όταν σου λέει πάρε Μερτσέντες και θα είσαι καλύτερος εραστής , σε αναγκάζει και καταναλώνεις. Σου δίνει ο Γερµανός τα παπούτσια και µετά στα παίρνει µαζεµένα από τις τράπεζες. Και οι δύο φταίνε για την ελληνική κρίση, δεν είναι µονόπλευρο. Οι σκεπτόµενοι Ευρωπαίοι λένε: «Ποτέ δεν φταίει ο ένας, είναι όπως ένα διαζύγιο, φταίνε και οι δύο». Μπορεί ο ένας λίγο περισσότερο αλλά, το ότι παντρευτήκαµε και µας έβαλαν στο ευρώ σηµαίνει ότι µας ήθελαν για να πουλήσουν. Εµείς πρέπει να αλλάξουµε έτσι κι αλλιώς. Να µπούµε σε έναν άλλο τρόπο σκέψης για να είµαστε εµείς πιο χαρούµενοι. Όχι για να ξοφλήσουµε αλλά για να περνάµε καλύτερα. Και αφού θα περνάµε καλύτερα θα µπορούµε να ξοφλήσουµε και αυτά τα δανεικά.Αντιστρέφεται αυτή η εικόνα;
Ναι αµέ, εµείς θα την αντιστρέψουµε! Έχουµε ωραίο διαβατήριο οι Έλληνες. Πρέπει να δείξουµε στον κόσµο τον ελληνικό πολιτισµό. Με τα παιδιά που έχουν τον Τζίτζικα και τον Μέρµηγκα, το εστιατόριο, ξεκινάµε την άλλη εβδοµάδα να πουλάµε τα προϊόντα τους στο µαγαζί της Cocomatστο Άµστερνταµ. Θα τρώνε οι ξένοι φάβα. Αυτό για εµένα είναι µια µεγάλη χαρά. Να ξέρει ο Ολλανδός ότι ο Έλληνας δεν είναι αυτό που φαντάζεται, η τεµπελιά και η κοιλιά η µεγάλη. Να γνωρίσει εκείνο το ωραίο τυρί από την Μυτιλήνη, να µάθει τα προϊόντα µας.
Τώρα που η επιτυχία είναι για εσάς δεδοµένη ποιο είναι το κίνητρο για να συνεχίσετε;Είναι ποδήλατο ρε! Στο ποδήλατο γουστάρεις να σταµατήσεις; Ποτέ δεν σταµατάς. Το challengeγια εµένα είναι – πήρα και άδεια από την Ολλανδή γυναίκα µου – σε επτά χρόνια που θα έχει µεγαλώσει και ο µικρός µου γιός να γυρίσω µαζί του τον κόσµο µε το ποδήλατο. Σαράντα χιλιάδες χλµ σε ενάµιση χρόνο. Όποιος θέλει µπορεί να έρχεται να µε βρίσκει όπου είµαι. Πρόσφατα έκανα µε τον άλλο µου γιό µε ποδήλατο το Άµστερνταµ Αθήνα. Δυόµιση χιλιάδες χιλιόµετρα σε δεκαπέντε µέρες. Θέλω να το κάνω θεσµό όταν κάποιος γίνεται 18 χρονών να µπορεί να πηγαίνει χωρίς λεφτά από την Αθήνα στο Άµστερνταµ, να τον βοηθά η Cocomat. Αντί να πηγαίνει φαντάρος. Πώς λέµε B2B; Α2Α, AthenstoAmsterdam.
Ο Παύλος Ευµορφίδης πέρα από ιδρυτής ενός από τα µεγαλύτερα ελληνικά success stories, τηςCocomat, είναι ένας σύγχρονος Σπαρτιάτης.
Η ιστορία της εταιρίας του λίγο πολύ γνωστή. Ξεκίνησε από το µηδέν και κατέκτησε τον κόσµο. «Δε θεωρώ ότι έκανα τίποτα σπουδαίο. Τα φύκια που άπλωνα για να αράζω στην παραλία στη Μάνη τα έβαλα σε στρώµα. Τι πιο απλό;» είπε στην παρουσίαση που έκανε στα πλαίσια της καµπάνιας Greeks can*. Τι πιο δύσκολο από τον να βρεις έναν άνθρωπο να σκέφτεται απλά, σκέφτηκα. Και του ζήτησα συνέντευξη.
Συνέντευξη στον Βαγγέλη Δαβιτίδη
Κινείστε αποκλειστικά µε ποδήλατο. Τώρα που έγινε τάση και στην Ελλάδα χαίρεστε;
Ελπίζω να µην παραµείνει τάση αλλά να γίνει αναγκαιότητα. Έπρεπε να φτάσει η βενζίνη 2€ για να ανακαλύψουµε το ποδήλατο; Φαντάσου την Ελλάδα µε διπλάσια λεφτά. Υποψιάζεσαι ότι θα ήταν καλύτερη; Θα είχε καταστραφεί. Δε θα µπορούσες να µετακινηθείς στους δρόµους από τις αµαξάρες, θα έκοβαν τα δέντρα για να κάνουν µεζονέτες κλπ. Το καλύτερο πράγµα που έχει συµβεί στην Ελλάδα, όσο και να ακούγεται µάγκικο, είναι που µε την κρίση φεύγει ο κόσµος από την Αθήνα.
Πιστεύετε ότι τώρα που γυρίζει κάποιος κόσµος στην επαρχία µπορεί να έρθει λύση από εκεί;
Δεν υπάρχει περίπτωση να µην βρεθεί λύση. Να αδειάσει η Αθήνα, να φύγει ο κόσµος, να µιλήσει µε τα πουλιά, µε τα δέντρα, µε τη φύση. Να µιλήσει όµως! Δεν µιλάει κανείς, ακούµε µόνο τις τηλεοράσεις. Θα γίνει κυβέρνηση, δεν θα γίνει; Όλοι κουβεντιάζουν για την ίδια µαλακία από το πρωί µέχρι το βράδυ. Στην Αθήνα πεντέµισι εκατοµµύρια κόσµου κινούνται όλοι µηχανικά. Ψάχνουν να βρουν λύσεις στο τσιµέντο. Δε θα τις βρουν, δεν υπάρχει λύση στο τσιµέντο γιατί δεν υπάρχει χαρά. Και δεν υπάρχει κανένα πρόγραµµα. Εγώ θέλω να βγει ένας από αυτούς που θέλουν να γίνουν πρωθυπουργοί αύριο και να πει «δεν έχω πλάνο, γιατί όλα τα πλάνα είναι τα ίδια και όλοι λένε τις ίδιες ακριβώς µαλακίες. Εγώ θέλω έναν να πει θα ΑΔΕΙΑΣΩ την Αθήνα. Δεν θέλω να µου πει τίποτα άλλο παρά έναν τρόπο να διώχνω ανθρώπους από την Αθήνα. Να πηγαίνουν επαρχία και να υπάρχει δουλειά εκεί. Και έφτιαξε η Ελλάδα από µόνη της. Το περιβάλλον εδώ στην Αθήνα είναι εντελώς δοµηµένο µέσα σε τοίχους και κλισέ που δεν αφήνει την φαντασία σου να πάει πουθενά. Εγώ λέω στον κόσµο: «πηγαίνετε σε ένα δάσος , χάστε το χρόνο σας ρε! Γιατί, στην Αθήνα δε χάνετε την ώρα σας»;Τι διαφορές βλέπετε τώρα µε την κρίση κάθε φορά που έρχεστε στην Ελλάδα;
Ο Έλληνας δεν είναι ο Έλληνας ο παλιός. Οι Αθηναίοι δεν µοιάζουν µε εκείνους τους παλιούς τους Αθηναίους. Είναι άνθρωποι χωρίς έµπνευση. Τι να εµπνευστεί ένας άνθρωπος που πήρε µια BMW, γυρίζει γύρω γύρω και προσπαθεί να βγάλει µια γκόµενα; Πώς µπορεί το µυαλό του να πάει λίγο παραπέρα από αυτό που του έδωσε το αµάξι, το χρώµα το γυαλισµένο που τον κάνει µάγκα και πιο ψηλό; Πάµε καλά στην Ελλάδα; Έχουµε ήλιο 300 µέρες το χρόνο. Επιτρέπεται κρίση στην Ελλάδα; Φως, νερά άφθονα παντού, πρασινάδα, πώς έχουµε κρίση δηλαδή; Στο ότι δεν µπορώ να πάρω αυτοκίνητο, στο ότι δεν µπορώ να φτιάξω δεύτερο σπίτι;
Το πρόβληµα µε την κρίση είναι ότι κοντά στα ξερά καίγονται πάντα και τα χλωρά.
Οι ηλικιωµένοι άνθρωποι είναι εκείνοι που πραγµατικά λυπάµαι γιατί δεν µπορούν να αντιδράσουν. Αλλά είναι αρκετά φιλοσοφηµένοι και θα βρουν λύσεις. Είµαι σίγουρος. Είναι η µόνη µερίδα του λαού που έχει ανάγκη. Αλλά οι νέοι; Συνάντησα τις προάλλες στο Άµστερνταµ έναν 32χρονο Έλληνα. Έκλαιγε ενώ ήταν γεωπόνος από τη Λακωνία. Του λέω: «Και γιατί κλαίγεσαι, παλικάρι 1,90 µέχρι εκεί πάνω και δεν πας στην Λακωνία να καλλιεργήσεις;» Μου λέει: «Δεν έχω καλλιεργήσει ντοµάτα ποτέ.» Μου φαίνεται τα πανεπιστήµια αποκοιµίζουν τον κόσµο. «Ο καθηγητής είπε ότι είµαι οκ, τέλειωσα το πανεπιστήµιο άρα εγώ πέτυχα τώρα.» σκέφτεται αυτός. Και οι γονείς του νοµίζουν ότι έµαθε τα πάντα επειδή µπήκε στο Πανεπιστήµιο, ενώ η κοινωνία χρειάζεται άλλα πράγµατα. Τον είδα και τον λυπήθηκα. Αυτόν περιµένει η Λακωνία, αυτόν τον τύπο. Όλοι µας είµαστε στο σαλόνι, στην κουζίνα κανένας. Αυτός που σπούδασε γεωπονική ρε π…… µου δεν θα πάει στην Λακωνία ενώ έχει και χωράφια. Αλλά δεν είχε ποτέ καµία επαφή. Δεν πήγε στην Ελλάδα, ήρθε στην Ολλανδία να βρει λύση….
Μήπως είναι κυρίως κρίση αξιών;
Συνηθειών. Βάζεις έναν Έλληνα δίπλα σε ένα Γερµανό. Δεν καταλαβαίνεις διαφορά. Οι πιο πολλοί είναι χοντροί, πώς έγινε ο Έλληνας έτσι; Κοίτα φωτογραφίες από τους Έλληνες τριάντα χρόνια πριν και σύγκρινε. Δείξ’ τις στα παιδιά στα δηµοτικά και ρώτα, τι θέλετε εκείνο ή το τώρα; Δηλαδή τώρα ο Πάγκαλος, δεν είµαι ρατσιστής, αλλά πώς µπορεί να µου µιλάει για λιτότητα αφού δεν µπορεί να κουµαντάρει το στόµα του; Μορφωµένος, δεν ξέρω τι είναι, δεν µε ενδιαφέρει. Εγώ όµως δεν µπορώ να φανταστώ ότι µιλάει για λιτότητα αφού ο ίδιος σκάει στο φαί. Θα µου πεις το φαί σε µάρανε; Το φαί είναι µια ένδειξη σηµαντική ότι µπορείς να κοντρολάρεις τον εαυτό σου.
Πώς να προφέρει την λέξη λιτότητα αυτός; Βάλε το Βενιζέλο µόνο του στην Νέα Υόρκη, δεν µπορεί να πάρει ούτε το µετρό. Άµα µου πεις ποιος άνθρωπος είναι ικανός θα σου πω εκείνος που τον γδύνεις, τον πετάς στην Ταϊλάνδη και του λες ζήσε! Τώρα που σου µιλάω σκέφτοµαι την ποδηλατιά µου που θα πάω στα Κιούρκα µόλις τελειώσουµε. Αυτή η ποδηλατιά αξίζει εκατοµµύρια. Θα ιδρώσω πηγαίνοντας και όταν φτάσω θα µιλήσω µε τα ανίψια µου, θα κάνω το µπανάκι µου και θα κοιµηθώ.
Μένετε στο εξωτερικό και συναναστρέφεστε µε αρκετό κόσµο. Τι στερεότυπα έχουν για µας;
Εντάξει, η µάζα στην Ευρώπη πιστεύει ότι είµαστε κλέφτες, τεµπέληδες κλπ. Βέβαια υπάρχουν και µορφωµένοι άνθρωποι που δεν βλέπουν τηλεόραση. Σε εκείνους εξηγώ ότι η κρίση είναι διττή. Όταν σου λέει πάρε Μερτσέντες και θα είσαι καλύτερος εραστής , σε αναγκάζει και καταναλώνεις. Σου δίνει ο Γερµανός τα παπούτσια και µετά στα παίρνει µαζεµένα από τις τράπεζες. Και οι δύο φταίνε για την ελληνική κρίση, δεν είναι µονόπλευρο. Οι σκεπτόµενοι Ευρωπαίοι λένε: «Ποτέ δεν φταίει ο ένας, είναι όπως ένα διαζύγιο, φταίνε και οι δύο». Μπορεί ο ένας λίγο περισσότερο αλλά, το ότι παντρευτήκαµε και µας έβαλαν στο ευρώ σηµαίνει ότι µας ήθελαν για να πουλήσουν. Εµείς πρέπει να αλλάξουµε έτσι κι αλλιώς. Να µπούµε σε έναν άλλο τρόπο σκέψης για να είµαστε εµείς πιο χαρούµενοι. Όχι για να ξοφλήσουµε αλλά για να περνάµε καλύτερα. Και αφού θα περνάµε καλύτερα θα µπορούµε να ξοφλήσουµε και αυτά τα δανεικά.Αντιστρέφεται αυτή η εικόνα;
Ναι αµέ, εµείς θα την αντιστρέψουµε! Έχουµε ωραίο διαβατήριο οι Έλληνες. Πρέπει να δείξουµε στον κόσµο τον ελληνικό πολιτισµό. Με τα παιδιά που έχουν τον Τζίτζικα και τον Μέρµηγκα, το εστιατόριο, ξεκινάµε την άλλη εβδοµάδα να πουλάµε τα προϊόντα τους στο µαγαζί της Cocomatστο Άµστερνταµ. Θα τρώνε οι ξένοι φάβα. Αυτό για εµένα είναι µια µεγάλη χαρά. Να ξέρει ο Ολλανδός ότι ο Έλληνας δεν είναι αυτό που φαντάζεται, η τεµπελιά και η κοιλιά η µεγάλη. Να γνωρίσει εκείνο το ωραίο τυρί από την Μυτιλήνη, να µάθει τα προϊόντα µας.
Τώρα που η επιτυχία είναι για εσάς δεδοµένη ποιο είναι το κίνητρο για να συνεχίσετε;Είναι ποδήλατο ρε! Στο ποδήλατο γουστάρεις να σταµατήσεις; Ποτέ δεν σταµατάς. Το challengeγια εµένα είναι – πήρα και άδεια από την Ολλανδή γυναίκα µου – σε επτά χρόνια που θα έχει µεγαλώσει και ο µικρός µου γιός να γυρίσω µαζί του τον κόσµο µε το ποδήλατο. Σαράντα χιλιάδες χλµ σε ενάµιση χρόνο. Όποιος θέλει µπορεί να έρχεται να µε βρίσκει όπου είµαι. Πρόσφατα έκανα µε τον άλλο µου γιό µε ποδήλατο το Άµστερνταµ Αθήνα. Δυόµιση χιλιάδες χιλιόµετρα σε δεκαπέντε µέρες. Θέλω να το κάνω θεσµό όταν κάποιος γίνεται 18 χρονών να µπορεί να πηγαίνει χωρίς λεφτά από την Αθήνα στο Άµστερνταµ, να τον βοηθά η Cocomat. Αντί να πηγαίνει φαντάρος. Πώς λέµε B2B; Α2Α, AthenstoAmsterdam.
kourdistoportocali
0 comments:
Πείτε μας την γνώμη σας
Έχετε κάτι να μας'προτείνετε ... !