Τις δραματικές ώρες του ναυαγίου του ‘Ηράκλειον’ και τη διάσωση πολλών ναυαγών του μοιραίου πλοίου περιγράφει στο CRETALIVE ο 93χρονος σήμερα Λευτέρης Αεράκης (Νταρολευτέρης) που εκείνη τη νύχτα ταξίδευε με το άλλο πλοίο της γραμμής από το Ηράκλειο. Το δεύτερο πλοίο έφτασε στη Φαλκονέρα πρώτο σχεδόν και βοήθησε στη διάσωση αρκετών.«Εμείς εσώσαμε μια δεκαριά νομάτους και ανεβάσαμε και κάμποσους πνιμένους στο καράβι» λέει με την χαρακτηριστική κρητική προφορά και διάλεκτο-την οποία διατηρούμε για ευνόητους λόγους- ο Νταρολευτέρης.
«Το καλοκαίρι του 1966,θυμάται, έφυγα από τα Ανώγεια και ήρθα στο Ηράκλειο μαζί με τη γυναίκα μου και τα τρία μου κοπέλια για να αναζητήσω καλύτερη τύχη. Τα κοπέλια μου ήτανε μαθητές δημοτικού και Γυμνασίου. Έκανα διάφορες δουλειές του ποδαριού, εργάτης στα σταφιδεργοστάσια, στσι οικοδομές - ο χωροφύλακας ήτανε πάντα στο κατόπι μου - μέχρι να ανοίξω μαζί με τον κουνιάδο μου το Κίμο το Μανουρά, ο θιος να του συχωρέσει, το Χειμώνα του 1968 το κρητικό μαγαζί «Ερωτόκριτο» απέναντι από την εφημερίδα Μεσόγειο στη Χάνδακος. Έκια έκαμα καταδιά ίσαμε που μας το κλεισε η αστυνομία»
-Γιατί φύγατε από το Ηράκλειο εκείνη τη μέρα;
«Στα Ανώγεια έκανα αυτό που εκάνανε σχεδόν όλοι. Ήμουνε βοσκός. Το Δεκέμβρη τσι χρονιάς εκείνησας, είχα όλο σχεδόν το μαξούλι απούλητο. Είχα και έναν αδερφό στην Αθήνα και σκέφτηκα να το πάω να το πουλήσω έκεια, ήμπα πιάσω πλια καλή τιμή.
Επήρα το τυρί και εμπήκα στο καράβι από το λιμάνι του Ηρακλείου για τον Πειραιά στσι εφτά του Δικέμπρη. Ο καιρός χειμωνικός»
-Και τι συνέβη;
« Κάποια στιγμή τη νύχτα, όλοι όσοι εταξιδεύαμε εκοιμηθήκαμε στσι καναμπέδες και στσι διαδρόμους. Ξαφνικά τα ξημερώματα γροικούμε φωνές. Εξυπνήσαμε και εκαταλάβαμε ότι το προσωπικό του καραβιού μας καλούσε να πάμε στα καταστρώματα και να ξανοίγομε τη θάλασσα ήμπα δούμε αθρώπους. Μας εξήγησαν ότι το καράβι που έκανε το δρομολόγιο Χανιά - Πειραιάς που το λέγανε Ηράκλειο εβούλησε. Οι γυναίκες εντακάρανε και εκλέγανε και εκάνανε το σταυρό ντονε. Εγώ επόρισα όξω και με κιάλλους. Εξημέρωνε αχνά – αχνά! Εξάνοιγα τη θάλασσα. Μιας κοπανακιάς, θορώ ένα απάνω σε ένα κομμάτι ξύλο και εκούνανε τη χέρα ντου. Τονε δείχνω στσι άλλους και στσι αξιωματικούς που ήταν μαζωμένοι. Τότε έδωκε διαταγή ο αξιωματικός να κατεβεί η βάρκα. Πού να κατεβεί! Τα σκοινιά ήτανε λοθρακιασμένα. Αρχίσαμε τσι παναγίες τσι αξιωματικούς. Με τα πολλά εκατέβηκε μιαν άλλη βάρκα και εβγάλαμε απάνω τον άνθρωπο που τάχενε χαημένα. Είδαμε κι άλλους. Πολλά καράβια είχανε μαζευτεί γύρου γύρου γιατί επήρανε το σήμα. Επαίζανε την κόρνα ντονε για να δώσουνε κοράγιο στσι αζωντανούς που ήσανιε στη θάλασσα. Μια κόλαση! Τότε έφταξε και ένα Ρώσικο καράβι. Το κατάλαβα γιατί είχε ένα σφυροδρέπανε στη μια ντου μπάντα. Ο θιος τόπεψε! Με ογλήγορες κινήσεις εκατέβασε τσι βάρκες του και εκείνοινα εσώσανε τσι πλια πολλούς. Εμείς εσώσαμε μια δεκαριά νομάτους και ανεβάσαμε και κάμποσους πνιμένους στο καράβι»
-Βγάλατε κόσμο από τη θάλασσα;
«Εγώ εξάνοιγα ήμπα δω ένα κοπέλι, χωριανάκι μας, Καραμπίνης, που εγάτεχα ότι εδούλευε στο καράβι. Ε το μαύρο! Επήρε το η θάλασσα δεκαεφτά χρονώ. Μαζί και ένας Ηλιάκης απού τα Σείσαρχα.
Εβγάλαμε απού τη θάλασσα και ένα Χανιώτη βουβό και κουφό που εκράθιενε ένα ξύλο στα χέρια του και δεν το μόλερνε ούτε πάνω στο καράβι. Τα δαχτύλια των χεριών του είχανε δέσει μεταξύ τους.
Έμαθα αργότερα ότι χάθηκαν 224 άνθρωποι. Μια νταλίκα έφταιγε λένε που έσπασε τη μπούκα πόρτα. Δεν έφταιγε η νταλίκα. Οι αθρώποι φταίνε. Και στη συνέχεια όπως γίνεται συνήθως στη χώρα μας οι φταίχτες τη βγάλανε με λίγους μήνες φυλακή Ψεφιές δηλαδή. Κρίμας τσι αθρώπους!»
-Κι εσείς γυρίσατε στο Ηράκλειο;
«Μετά από κάμποσες μέρες εγιάγυρα στο Ηράκλειο και είδα τη γυναίκα μου και τα κοπέλια μου. Έμαθα ότι η Φερενίκη είχε λύσει τα μαλιά τζη και εμοιρολογούντονε. Ετσα το κάνουνε οι γυναίκες στον τόπο μας σε μεγάλο πένθος. Εθάριενε ότι εβούλιαξε το καράβι που ταξίδευα εγώ. Ηράκλειο το καράβι, από το Ηράκλειο εταξίδευα εγώ, εντολαντιστήκανε οι αθρώποι»
0 comments:
Πείτε μας την γνώμη σας
Έχετε κάτι να μας'προτείνετε ... !