Στηβ Λάλας>Ο κατάσκοπος που αγαπήσαμε οι Έλληνες

Ο Λάλας, τεχνικός επικοινωνιών του State Department, υπήρξε για περισσότερο από δέκα χρόνια ένας άκρως αποδοτικός πληροφοριοδότης των ελληνικών κυβερνήσεων για τις διαθέσεις και τις κινήσεις της Ουάσιγκτον.

Προσεγγίστηκε από την Ελληνική Υπηρεσία Πληρο­φοριών τη δεκαετία του ’80. κατά τη διάρκεια της θητείας του στο αμερικανικό προξενείο στη Σμύρνη. 

Εκτοτε και μέχρι το 1993, οπότε αποκαλύφθηκε η δράση του, τροφοδότησε την Ελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών με εκατοντάδες άκρως απόρρητα τηλεγραφήματα των αμερικανικών διπλωματικών υπηρεσιών, τα οποία διακινούσε από τα πόστα στα οποία υπηρετούσε. Τον Δεκέμβριο του 1990 ο Λάλας τοποθετήθηκε στη Μονάδα Επικοινωνίας Προγραμμάτων (ΜΕΠ) της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα και άρχισε να παραδίδει στην ΕΥΠ άκρως απόρρητα αμερικανικά έγγραφα.

Όπως προέκυψε από την έρευνα των Αμερικανών, την τριετία1991-1993 ο Λάλας έδωσε συνολικά 240 απόρρητα έγγραφα στην ελληνική πλευρά. 

Τα σημαντι­κότερα από αυτά. μαζί με κάποια ακόμη «άκρως απόρρητα» έγγραφα από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, «διατρέχουν» ως σκελετός τακεφάλαια (και την ιστορία) αυτού του βιβλίου.Η πλειονότητα των αμερικανικών εγγράφων που θα παρουσια­στούν είναι μεταφρασμένα από την ΕΥΠ και έχουν τη μορφή Απόρρη­των Δελτίων Ενημέρωσης της υπηρεσίας. Έχει κρατηθεί η σύνταξη, η ορολογία των μεταφραστών της ΕΥΠ και ο αριθμός αρχειοθέτησης τους.
Η μυθιστορηματική ζωή και δράση του Λάλα δεν είναι το αντι­κείμενο αυτού του βιβλίου. Υπό την έννοια αυτή, δεν ασχολείται με ανοιχτά ακόμη ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αποκάλυψη και σύλληψη του. Τον «έδωσε» κάποιος στους Αμερικανούς; Η ελληνική αντικατασκοπία υπήρξε ανεπαρκής για να τον καλύψει;Στα ερωτή­ματα αυτά ενδεχομένως απαντήσεις δεν έχει ούτε ο ίδιος ο Λάλας, ο οποίος, μετά την αποφυλάκιση του από τις αμερικανικές φυλακές, ζει στη Χρυσούπολη της Καβάλας, χωρίς ποτέ να έχει λάβει ένα δημόσιο «ευχαριστώ» από το ελληνικό κράτος, το οποίο με βαρύτατο κόστος υπηρέτησε.
Ο Λάλας γεννήθηκε το 1953 στο Ντόβερ του Νιου Χάμσαϊρ, ήταν ελληνικής καταγωγής, από την Πόλη, πολέμησε στο Βιετνάμ και στη συνέχεια, ως τεχνικός επικοινωνιών, εργάστηκε σε αμερικανικές δι­πλωματικές αποστολές. Η ιστορία του Λάλα θα μπορούσε να αποτε­λέσει το αντικείμενο ενός μυθιστορήματος, η κορύφωση του οποίου έφτασε τον Φεβρουάριο του 1993. Τότε, είτε από ελληνικό «κάρφωμα» είτε από ανεπάρκεια της ελληνικής αντικατασκοπίας, οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται ότι στην πρεσβεία τους στην Αθήνα υπάρχειι διαρροή και στέλνουν τον Τζον Κουατρόκι, αξιωματικό του ΡΒΙ, να διερευνήσει την υπόθεση.

Ο Κουατρόκι ήλθε στην Ελλάδα στις 23 Μαρτίου 1993 και στις 21 Απριλίου 1993 είχε «πακετάρει» τον Στίβεν Λάλας για τις αμερικανικές φυλακές. Ο Λάλας κλήθηκε από την υπηρεσία του να ταξιδέψει στη Βιρτζίνια για να ενημερωθεί τάχα για ένα υποτιθέμενο σημαντικό θέμα που σχετίζεται με τρομοκρατικές οργανώσεις. Μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο και πάτησε σε αμερικανικό έδαφος, συνελήφθη. Κανείς από την ελληνική ΕΥΠ δεν προειδοποίησε τον Λάλα να αποφύγει αυτό το ταξίδι. Είτε επειδή δεν είχαν αντιληφθεί ότι οι Αμερικανοί είχαν ανακαλύψει τη σύνδεση του Λάλα με την ΕΥΠ είτε διότι… Αυτό όμως είναι μία άλλη «ιστορία»…

Ο ίδιος ο Λάλας τώρα θα μιλούσε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Λάμπρο Παπαντωνίου που ακολουθεί>

Το ημερολόγιο έδειχνε 25 Νοεμβρίου 2007. Ένας σύγχρονος ήρωας, Ο Στηβ Λάλας, πατούσε το πόδι του στην Ελλάδα, μετά από μία περιπέτεια που είχε κρατήσει ουσιαστικά 30 χρόνια. Ήταν 1977, όταν ο τότε κατάσκοπος της υπηρεσίας επικοινωνιών του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ είχε «στρατολογήθει» για την Ελλάδα, χωρίς να υπολογίζει ότι 16 χρόνια μετά θα βρισκόταν στη φυλακή. Στη 16ετή αυτή μυστική δράση του έδωσε στις Ελληνικές Αρχές περίπου 700 διαβαθμισμένα έγγραφα με πληροφορίες των ΗΠΑ για τις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας, πολιτικές αναλύσει, τηλεγραφήματα από και προς τις Ενωμένες Πολιτείες και διπλωματικές εκτιμήσεις για το ζήτημα της ΠΓΔΜ. Σήμερα, όπως όλοι οι «μεγάλοι», ζει απλά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς να έχει μετανιώσει για τίποτα.
Η συζήτηση ξεκινά από το σήμερα και την οικονομική κρίση. «Η γυναίκα μου δουλεύει ως καθηγήτρια. Έχουμε οικονομικές δυσκολίες. Προσπαθούμε να ζήσουμε, αλλά δεν είναι εύκολα τα πράγματα», μας λέει και το αναλύει ακόμα περισσότερο : «Τα λεφτά βγαίνουν με ιδρώτα. Ο κόσμος από αυτή την κρίση πρέπει να πάρει μαθήματα. Για όλους είναι δύσκολα. Πρέπει, όμως, να πληρώνουμε τους φόρους. Να είμαστε σωστοί. Η Ελλάδα τώρα μας έχει ανάγκη». Για τους Γερμανούς, πάντως, δεν έχει να πει καλά λόγια. «Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Πορτογαλία, ούτε Ισπανία. Η Ελλάδα έχασε τόσους ανθρώπους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρέπει να κυνηγήσουμε αυτά χρωστάνε. Οι Γερμανοί είναι πολύ σκληροί μαζί μας».

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ.

Η συζήτηση δεν αργεί να πάει στα εθνικά θέματα. Ο ίδιος, από όταν ήρθε στην Ελλάδα, ζει στην Μακεδονία, στον νομό Καβάλας. «Τα Σκόπια λένε ψέματα. Πάνε να κλέψουνε μια ταυτότητα. Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας. Εμείς έπρεπε να ήμασταν πιο σκληροί. Ο Καραμανλής έκανε καλά με το βέτο», τονίζει ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του. 

Για τα γεωστρατηγικά παιχνίδια στην περιοχή μας λέει κάτι πολύ απλό. «Οι Έλληνες δεν πρέπει να διαιρούνται. Εκεί είναι το μυστικό. Πρέπει να δούμε την ιστορία και να μάθουμε από τα λάθη μας. Όσον αφορά τους ξένους, θέλουμε παντού φίλους. Χρειάζεται διπλωματία για να μπορούμε να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα μας. Εξάλλου, οι σχέσεις μεταξύ χωρών αλλάζουν συνεχώς. Στην περιοχή μας έχουν όλοι συμφέροντα. Να το ξέρετε αυτό…», αναφέρει με νόημα. 

Πως κρίνει ο Στηβ Λάλας τους πολιτικούς σήμερα; « Μου αρέσουν οι πολιτικοί που αγαπούν τη ν πατρίδα. Κάποιος (σ.σ. : δεν ανέφερε καν το όνομα του κ. Πάγκαλου) είπε στα Ίμια ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα».

 Όσον αφορά τον Αλ. Τσίπρα αρκείται να πει πως «έπρεπε να έχει μπει στην κυβέρνηση. Αφού τον ήθελε ο κόσμος και τον ψήφισε, γιατί δεν μπήκε να βοηθήσει;» και να φέρνει ένα απλό παράδειγμα: «Είναι σαν ένα σπίτι. Βάζεις μισά-μισά λεφτά και το φτιάχνεις. Αλλιώς δεν θα φτιάξεις τίποτα. Αυτό που θέλω εγώ είναι ενότητα…».

ΣΩΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. 

«Με έγγραφα δικά μου για τα Σκόπια πήγε στην Ευρώπη το 1992 ο Σαμαράς ως υπουργός Εξωτερικών. Εκμεταλλεύτηκε τα έγγραφα που είχα δώσει τότε στην ΕΥΠ με άψογο τρόπο. Ήταν πολύ σοβαρά αυτά που έλεγαν και έκανε σωστή δουλεία. Ήξερε για μένα και ήξερα γι’ αυτόν. Εγώ τότε υπηρετούσα στην αμερικανική πρεσβεία». Παράλληλα, δίνει μια άλλη –εντελώς άγνωστη- διάσταση, ακόμα πιο αποκαλυπτική για τα όσα είχαν γίνει την εποχή: «Ο Σαμαράς είναι παλικάρι  Με προστάτεψε και με κάλυψε το 1992. Δεν έδωσε το όνομά μου. Το τι είχε γίνει στην κυβέρνηση τότε δεν το ξέρω. Αργότερα, όταν ήμουν φυλακή, ενδιαφέρθηκε, με στήριξε όσο γινόταν, καθώς δεν ήμουν Έλληνας πολίτης. Ο Σαμαράς έδειξε ενδιαφέρον για την οικογένεια μου, κάτι που ήταν πολύ σημαντικό για μένα». 

Έμεινε συνολικά στην φυλακή 13 χρόνια και 4 ημέρες. Λίγοι ενδιαφέρθηκαν για αυτόν, μας αποκαλύπτει, τα δύσκολα αυτά χρόνια. Μέσα στα ονόματα που μας αναφέρει είναι εκείνα του Μητσοτάκη, της Ντόρας Μπακογιάννη, του Π. Μολυβιάτη και του Γιώργου Καρατζαφέρη, ενώ λέει πως η Κυβέρνηση Καραμανλή ενδιαφέρθηκε, με τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Αναστάση Παπαληγούρα. Τονίζει ιδιαίτερα και τη συμπαράσταση του δημάρχου Χρυσούπολης Σ. Μιχαηλίδη αλλά και του πρώην νομάρχη Καβάλας Θ. Καλλιοντζή.«Δεν πιστεύω ότι με προδώσανε. Δεν θέλω να το πιστέψω. Αν κάποιος πολιτικός το έκανε από κακία, θα το βρει από το Θεό, όχι από μένα…». Παράλληλα, σχολιάζει τη Χρυσή Αυγή: « Με είχαν υποδεχτεί κάποια παιδιά όταν ήρθα από το αεροδρόμιο το 2007. Μου έδωσαν στεφάνι και το εκτίμησα. Η Χρυσή Αυγή είναι πατριώτες», ενώ σ’ αυτούς που του συμπαραστάθηκαν, προσθέτει τον ΕΣ και την ΕΛΑΣ. Αντίθετα, λέει, πως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, δεν τον κάλεσε ποτέ να τον δει, όπως ο δήμαρχος της πόλης που ζει, της Καβάλας. Μας λέει πως είχε προτάσεις από κόμματα για να πολιτευτεί, αλλά δεν το σκέφτηκε καν. «Προτάσεις είχα από δυο-τρία κόμματα, όμως εγώ δεν είμαι πολιτικός, είμαι στρατιώτης. Μπορώ να βοηθήσω την πατρίδα από άλλους κλάδους. Σε στρατιωτικά θέματα».
Κάπου εκεί κλείνει η συζήτηση. Μας λέει απλώς : «Δεν μετανιώσει για τίποτα. Το ίδιο θα ξαναέκανα. Αν είσαι Έλληνας, αυτό πρέπει να κάνεις για την πατρίδα». Του ευχόμαστε καλή συνέχεια και καλή τύχη και μας απαντά αφοπλιστικά : «Όλα θα πάνε καλά. Ζητώ η Ελλάς».πηγη